“ว่าว” เป็นคำที่คนไทยทุกชนชั้น ทุกสมัยคุ้นเคยและ สัมผัสมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นประชาชน ข้าราชบริพาร และ พระมหากษัตริย์ เพราะเป็นการละเล่นและเป็นกีฬาที่นิยมเล่น กันอย่างแพร่หลายทั่วทุกภาคของประเทศ 

 

ชาวไทยรู้จักการเล่นว่าว มาไม่ต่ำกว่า 700 ปีแล้ว ด้วยการเล่นว่าวของไทยนั้นน่าจะมีมาตั้งแต่ กรุงสุโขทัย สืบเนื่องเรื่อยมาจนถึงกรุงศรีอยุธยา และกรุงรัตนโกสินทร์ และในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์นั้น การเล่นว่าวยังคงเป็นการ ละเล่นและกีฬาที่นิยมโดยเฉพาะในรัชสมัยพระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ที่ทรงสนับสนุนการ เล่นว่าวให้เป็นการกีฬาทั้งให้มีการประกวดและแข่งขัน โดย เฉพาะที่สำคัญคือ การประกวดและการแข่งขัน “ว่าวจุฬา” และ “ว่าวปักเป้า” ว่าวไทย ที่มีมาแต่สมัยโบราณแล้วนั้น ว่าวที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักมากที่สุดคือ “ว่าวจุฬา” กับ “ว่าวปักเป้า” แม้จะ ทำเล่นกันเฉพาะในภาคกลาง แต่ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นว่าว ประจำชาติไทยก็ว่าได้ เพราะแสดงถึงศิลปะและวัฒนธรรม ของประเทศไทย ทั้งยังเป็นกีฬาประเภทหนึ่งที่พระมหา กษัตริย์ของไทยในอดีต ทรงโปรดปรานและจัดให้มีการแข่งขัน หน้าพระที่นั่งอีกด้วย